 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Я семнаццаці год.
Ах, як пахнуць высокія травы!
Не заблытацца ў іх –
Нерэальна, напэўна, было б!
Я семнаццаці год...
I яршыняцца ў лузе атавы.
А ў пракосах у бацькі –
Высокі нахмураны лоб.
Ён праводзіць мяне
Да прыпынку,
Што выгнуўся крута,
I на тым павароце
Стаіць незалежна, як лёс.
Вось прабегла імгненьне,
Затым – залатая мінута.
I клубіцца ўжо пыл
Вечаровы з-пад дрогкіх калёс.
Пачынаецца даль.
Нізка хмары плывуць табунамі.
Я вярнуся сюды,
Толькі белая наквець міне.
Сенакосная глуш.
Сенакосная ціш паміж намі.
Сенакоснае слова
Яшчэ засталося пры мне.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
